Ks. Józef Mrocheń pisze dalej: W 1934 r. Nakło miało 975 mieszkańców, a znajdowały sie tu następujące sklepy i zakłady: piekarnie (Józef Mann, Paweł Noki, Paweł Szweda), wyroby betonowe: Woszek Antonii; sprzedaż i naprawa rowerów: Dyla Franciszek; rzeźnia (Gielnik Bolesław, Kaszura Henryk, Labisch Franciszka); karczmy (Blaik Paweł, Nowara Edmund, Woszek Konrad); sklep sklepy spożywcze: (Glomb Józef, Nowara Emanuel, Zoglowek Maria); handel ziemniakami: Garbela Walentin; Kuźnie: (Datko Ludwik, Michalski Piotr); krawcy: (Hermasch M., Raczek Augustyn, Zmuda Piotr). 
Wracamy do narracji ks. Arkadiusza Kucharskiego: A jak wygląda sprawa zaludnienia parafii? Parafianie skupiający się przy kościele w Nakle mieszkają we wsi Nakło, we wsi Grabów (80 ludzi), w trzech domach położonych na połowie drogi do Raszowe, czyli tzw. Grabówku i jednym domu, położonym niedaleko kolei - tzw. Reisówce. Razem w roku 1966 naliczyłem wszystkich parafian 1543. Są w tej liczbie wszyscy. Od najstarszych wiekiem do najmłodszych niemowląt. Liczba ta bywa trochę płynna. Jedni się wyprowadzają, inni przyprowadzają, jedni umierają inni się rodzą. Liczba mieszkańców stale jednak wzrasta. Czym się ci judzie zadtrudniają? Otóż gospodarzy większych, mających po dwa konie, w Nakle jest dwunastu, w a Grabowie czterech. Gospodarstw o jednym koniu jest w Nakle czterech i w Grabowie czterech. Bardzo wielu mieszkańców to włąściciele niewielkich pól - paru morgów, a przy tym ejdnej, dwu, albo trzech krów. Ci wszyscy są robotnikami, albo rzemieślnikami w różnych państwowych przedsiębiorstwach. Ziemia stanowi ich dodatkowe utrzymanie. Większość robotników pracuje w pobliskich wapiennikach. Jest też spora liczba kolejarzy. Najwięcej jest jednak rzemieślników  to ślusarzy, murarzy (naliczyłem ich kiedyś 40), stolarzy, cieśli, szoferów, piekarzy i innych zawodów. Zawód samodzielnego kupca obecnie nie istnieje. Tylko kilka kobiet zatrudnionych jest jako ekspedientki w spółdzielczych sklepach. Berobotnych nie ma. Do prywatnie, samodzielnie pracujących rzemieślników trzeba zaliczyć: dwu ślusarzy, jednego stolarza, murarza, szewca i dwu krawców. Nie wszyscy też rzemieślnicy pracują na miejscu. Pracują w różnych firmach i codziennie dojeżdżają do pracy, albo też pracują dalej gdzieś i ci tylko na niedzielę przyjeżdżają do domu. Kilkunastu robotników pracuje w hucie w Ozimku. Dojazd jest utrudniony. Przeważnie swoich pracowników podwożą do pracy firmowe samochody, Inni jadą do pracy koleją ze stacji Tarnów Op. Wśród tych ostatnich znajdzuemy kilku urzędników. Można więc poweidzieć, że ludność tutejsza jest rzemieślniczo-robotniczo-rolnicza. 
C.d.n.