Tak oto dotarliśmy do wielkopostnego przełomu. Dotąd wielki post wypełniało pokutne wołanie o nawrócenie. W tym czasie zasadniczo unika się śpiewania w czasie liturgii pieśni o krzyżu oraz o męce Chrystusa, co może niejedną osobę zdziwiło, bo przecież mamy Wielki post, a pieśń W krzyżu cierpienie śpiewaliśmy może z dwa razy przy okazji nabożeństwa Drogi krzyżowej - jest to jednak najbardziej prawidłowe. Pierwsze tygodnie Wielkiego postu są okresem kiedy już rozważamy mękę Pana Jezusa w czasie odpowiednich nabożeństw, ale Kościół zwraca naszą uwagę na nasze nawrócenie, na pogłębienie wiary. W mijającym tygodniu w odczytywanej na liturgii ewangelii nieraz słyszeliśmy o spotkaniach Chrystusa z różnymi osobami. Pośród nich są Jego przeciwnicy, czyli faryzeusze i uczeni w piśmie, są osoby sceptycznie do Niego nastawione, które nie dowierzają, że On jest Mesjaszem, ale są i tacy, którzy dostępują uzdrowienia czy innych łask i w Chrystusie odkrywają Boga. Czas Wielkiego postu, to czas pytania siebie o relację z Bogiem, z Chrystusem, kim On dla mnie jest - czy wyznaję w Nim Boga, czy może jest moim wrogiem. A może Bóg nam zobojętniał - jak to się dziś nierzadko dzieje. Okres pokutny właśnie się kończy więc jest to najwyższy czas, by odpowiedzieć sobie na pytanie o swoją wiarę.

     Wraz z V Niedzielą Wielkiego postu rozpoczynamy okres pasyjny. Liturgia coraz bardziej przybliżać nas będzie do tajemnicy męki Pańskiej. Dla nas jest to czas kiedy po okresie nawrócenia i wyznania wiary w Jezusa Chrystusa przyglądamy się Jego męce i chcemy zadość-czynić za nasze grzechy modląc się: Panie Jezu, Synu Boga żywego, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.